Prof. Tadeusz Iwiński: DINOZAURY, WYBORY DO PE I POLSKI HYDRAULIK

środa, 20 lutego 2019

DINOZAURY, WYBORY DO PE I POLSKI HYDRAULIK

Listy kandydatów PiS do Parlamentu Europejskiego pod wieloma względami zasługują na krytykę,ale wymaga ona wyważenia i argumentów merytorycznych. Dlatego słowa lidera "Wiosny" o" leśnych dziadkach na płatnych wczasach" i dinozaurach (ostatnio na przywoływaniu tych ogromnych gadów poważnie potknęła się już b.premier Kopacz) powszechnie uznano za niesmaczne,a nawet za swoistą dyskryminację osób starszych.

A przecież-na szczęście-ludzie dziś żyją długo.W starożytnym Rzymie jeśli ktoś przekroczył 40-tkę uchodził za matuzalema,a obecnie np. w Japonii czy Skandynawii długość życia powyżej 80 lat jest standardem. Celnie zareagował na to Rzecznik Praw Obywatelskich Adam Bodnar, przypominając karierę Konrada Adenauera (był kanclerzem Niemiec do 87 roku życia). A te przykłady można mnożyć. Przecież dziś najważniejsi politycy w USA są po 70-ce- choćby Donald Trump, Nancy Pelosi, Bernie Sanders, czy Hillary Clinton.

W kampaniach wyborczych niełatwo o wpadki i nobody is perfect, ale warto też starać się dbać o precyzję. Otóż w tym samym wystąpieniu w Lublinie Robert Biedroń-mający przecież doświadczenie międzynarodowe, m.in. w polskiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy-opacznie przedstawił mityczną postać "polskiego hydraulika" ("le plombier polonais"). Nie był on bynajmniej propagowany przez nasze władze jako symbol fachowca, który zrobi karierę w Unii Europejskiej, lecz używały go siły eurosceptyczne i przeciwne rozszerzeniu UE jako rodzaj straszaka przed napływem osób z nowych państw członkowskich, mogących jakoby odebrać pracę miejscowym.

Rząd w Warszawie zareagował na to zręcznie, choć z pewnym opóźnieniem. Przystojny aktor na plakacie z kompletem narzędzi mówił:"Je reste en Pologne (...)" ("zostaję w Polsce, przyjeżdżajcie do nas"). Ponieważ apogeum dyskusji na ten temat zbiegło się z burzliwą debatą nad projektem tzw. Konstytucji dla Europy, której projekt zaproponowano jesienią 2004r., to trudno ocenić, czy miało to jakiś wpływ na przegrane referenda w tej sprawie we Francji i Holandii w 2005r. Po nich wspomniany projekt upadł, a szkoda.

Wspominam o tym jako o ciekawostce, dziś-jak widać- trochę zapomnianej. Ale w dobrej intencji, gdyż trzeba umieć różnić się pięknie, zwłaszcza na lewicy.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O mnie

Prof. Tadeusz Iwiński

mgr inż. chemii (z doświadczeniem pracy w przemyśle).
doktorat i habilitacja w zakresie stosunków międzynarodowych.
profesor nauk humanistycznych.
stypendysta Fulbrighta na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge, Mass. (1977-78) i IREX-u na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley (1988).
w latach 80-tych współpracował z Uniwersytetem ONZ w Tokio.
kierownik dwóch ekspedycji naukowych w Afryce i świecie arabskim.
autor wielu książek z dziedziny systemów politycznych kapitalizmu i stosunków międzynarodowych, m.in. „Portugalia na zakręcie historii”, „Ruch rewolucyjny w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskie”, „Współczesny neokolonializm”.
1980-89 – członek prezydium Komitetu Badań Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej Polskiej Akademii Nauk, 1987-95 i w okresie 1999-2004 – członek Komitetu Nauk Politycznych PAN, 1989-1990 dyrektor Instytutu Nauk Politycznych ANS.
wiceprzewodniczący Polskiej Rady Azji i Pacyfiku.
profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (od 1999; od 1992 prof. WSP w Olsztynie).
włada kilkunastoma językami.
siedmiokrotnie (w 1991, 1993, 1997, 2001, 2005, 2007 i 2011 r.), wybierany do Sejmu z listy SLD (w 2007 r. z list LiD) z regionu Warmii i Mazur (w tym 4-krotnie z największą liczbą głosów spośród kandydatów ze wszystkich list w okręgu; 1991 r. – 13.356 głosów, 1993 r. – 22.859 głosów, 1997 r. – 39.709 głosów, 2001 r. – 37.934 głosów, 2005 r. – 9.734 głosów), 2007 r. - 18.408 głosów, tj. 43,7% głosów oddanych na listę LiD w okręgu 35 Olsztyn.
od połowy 2004 r. do października 2005 r., od listopada 2007 do września 2010 r., następnie od października 2011 r. – wiceprzewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu.
od kwietnia 2005 r. do października 2005 r. – członek sejmowej Komisji Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.
od października 2012 r. - członek sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu.
od 1991 r. członek delegacji Sejmu i Senatu do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, 1993-97 i ponownie od 2001 do grudnia 2005 r. - przewodniczący delegacji, obecnie – wiceprzewodniczący delegacji.
w latach 1994-98 i od stycznia 2003 do lutego 2005 r. wiceprzewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy w Strasburgu. Z ramienia Rady kierował licznymi misjami międzynarodowymi (zwłaszcza o charakterze humanitarnym), m.in. w b. Jugosławii, na Kaukazie (w tym w Czeczenii), w Rwandzie i Burundi, na Bliskim Wschodzie i na Ukrainie i w Kazachstanie.
przewodniczący Komisji Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy ds. Migracji, Uchodźców i Demografii (od stycznia 2001 do lutego 2004).
od maja 2003 (przez rok) w grupie polskich parlamentarzystów-obserwatorów w Parlamencie Europejskim.
w okresie V-VII 2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego.
członek PZPR; członek-założyciel Socjaldemokracji RP, kolejno: od II.1990 r. - członek Centralnego Komitetu Wykonawczego (i przewodniczący organizacji warszawskiej), prezydium, a następnie (1997-99) wiceprzewodniczący SdRP.
od początku odpowiedzialny za sprawy i kontakty międzynarodowe; wniósł zasadniczy wkład w przyjęcie SdRP do Międzynarodówki Socjalistycznej, Partii Europejskich Socjalistów i doprowadzenie do silnej pozycji międzynarodowej partii.
od połowy 1999 r. członek Zarządu Tymczasowej Rady Krajowej SLD; na I, II i III Kongresie SLD oraz po Konwencji w maju 2005 r. wybierany do Zarządu Krajowego.
z ramienia SLD członek Prezydium Partii Europejskich Socjalistów i władz Międzynarodówki Socjalistycznej.
od października 2001 do lipca 2004 Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów odpowiedzialny za sprawy międzynarodowe w rządach Leszka Millera i Marka Belki.