DYSKUSJA O XX ZJEŹDZIE KOMUNISTYCZNEJ PARTII CHIN

W ramach „Debat azjatyckich na Koszykowej ”,organizowanych okresowo w Bibliotece m.st. Warszawy, odbyła się dyskusja na temat zaplanowanego na jesień 2022r. XX zjazdu  Komunistycznej Partii Chin. Ta partia licząca już prawie 95 mln członków pozostaje wciąż w państwie o populacji 1,4 mld organizacją kadrową. Jak napisał właśnie w „Trybunie” nowy ambasador ChRL w Polsce Sun Linjiang : „Zrozumienie KPCh jest kluczem do zrozumienia Chin”. Powstała ona równo sto lat temu jako ugrupowanie zaledwie 50-osobowe.

Wprowadzenia do debaty dokonał sinolog dr hab. Józef Pawłowski, który zajmował się m.in. historią Chin oraz klasyczną filozofią chińską ,a także systemem władzy w tym kraju, zaś w latach 2010-2014 pracował w pionie politycznym w naszej ambasadzie w Pekinie. Jego zdaniem  przyszłoroczny kongres rozstrzygnie o wielu kluczowych nie tylko z punktu widzenia władzy kwestiach. Wśród nich  to pytanie czy obecny szef partii i prezydent 68-letni Xi Jinping pozostanie na swoim stanowisku na kolejną, trzecią z rzędu kadencję (zdaniem mówcy-tak), co by oznaczało odejście od zasady pokoleniowej sukcesji władzy co 10 lat. To także kwestia składu najważniejszych gremiów decyzyjnych KPCh: Stałego Komitetu Biura Politycznego (obecnie 7 osób),samego Biura Politycznego (dziś 25 osób),a także nowych ciał stworzonych za kadencji Xi, np. Komisji Bezpieczeństwa.

WYBORY W JAPONII W CIENIU PANDEMII COVID-19 I MEZALIANSU KSIĘŻNICZKI MAKO

W minioną niedzielę (31 października) w Kraju Kwitnącej Wiśni, który jest trzecią gospodarką światową, odbyły się wybory parlamentarne do głównej,465-osobowej Izby Reprezentantów. Były to zarazem pierwsze wybory w tzw. erze Reiwa („pięknej harmonii”) liczonej od 1 maja 2019r. gdy Chryzantemowy Tron objął 126 cesarz Naruhito.

Również pierwsze od zakończenia długoletnich (2006-2007 i 2012-2020) rządów wybitnego, choć bardzo kontrowersyjnego (zwłaszcza ze względu na metody ekonomiczne) premiera Shinzo Abe. Odbyła się wreszcie w lipcu-sierpniu br. w Tokio przekładana i dla wielu obywateli  także kontrowersyjna Letnia Olimpiada. Ponadto następca Abe Yoshihide Suga, zapowiadający kontynuację polityki poprzednika, na swym urzędzie przetrwał zaledwie rok, co kontrastowało z tradycyjną stabilnością systemu politycznego. Tymczasem przeciętnego Japończyka bodaj najbardziej interesowała niezbyt skuteczna walka z pandemią Covid-19 oraz wydarzenia z wyższych sfer. O tym dalej, zaś niektóre media Nipponu-doszukując się analogii z tym, co dzieje się w Wielkiej Brytanii- ukuły nawet pojęcie „Japońscy Harry i Megan”.

Na początku października premierem został Fumio Kishida z najdłużej rządzącej Japonią Partii Liberalno-Demokratycznej (de facto konserwatywnej) To długoletni, doświadczony  szef dyplomacji w ekipie Abe, a ten ma  wciąż duży wpływ na politykę PLD i ostatecznie poparł Kishidę w rywalizacji o funkcję szefa partii z bardzo popularnym Taro Kono. Nowy premier zaapelował o rewizję pacyfistycznej konstytucji (nominalnie zakazuje ona posiadania armii; istnieją tylko „siły samoobrony”), o podwojenie budżetu na obronę oraz zapowiedział wzmocnienie sojuszy mających powstrzymać rosnącą potęgę Chin i groźby ze strony Korei Północnej. W kwestiach gospodarczych Kishida zapowiedział „nowy kapitalizm”, który ma odtworzyć klasę średnią oraz odblokować 30 000 mld  jenów (1 euro  to ok. 130 jenów) w ciągu 5 lat z przeznaczeniem na badania i innowacje, przy utrzymaniu celu neutralności węglowej w perspektywie roku 2050. W sumie to raczej powrót do „abenomiki”.